Πριν σχεδόν ενάμισυ χρόνο, το Σεπτέμβρη του ‘17 βρήκαμε πεταμένα στο βουνό δυο κουταβακια. Αδύνατα, τρομαγμένα και γεμάτα ψύλλους και τσιμπούρια , τα μωρά είχαν το μαύρο τους το χαλί !Τα πήραμε στη Βρουβα και στην αρχή καθόντουσαν κουλουριασμένα το ένα πάνω στο άλλο και κοίταζαν τον κόσμο μελαγχολικά. Ήταν τόσο αναιμικά που λαχάνιαζαν και μόνο που αναπνέαν!
Σιγά- σιγά άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους. Η όρεξη τους άνοιξε, δυνάμωσαν, ξεθάρρεψαν και άρχισαν να εξερευνούν τον κόσμο τους. Η Νινα, η λυκόσκυλινα μας, ανέλαβε την εκπαίδευση και την επιτήρηση τους ενώ η αταχτη Ζωιτσα έγινε κολλητή τους και τους μύησε στα παιχνίδια και στις σκανταλιές της Φάρμας. Ολοι στο κτήμα υπέκυψαν στη γοητεία των δυο υπέροχων αδερφιων- ακόμα και η γαιδουριτσα μας η Μαργαρίτα!
Καθώς μεγάλωναν τα δυο σκυλιά όμως ένα σύννεφο μας βάραινε: Όταν θα βρίσκανε σπίτια, πως θα χωρίζαμε αυτά τα πολυαγαπημένη αδέλφια; Χάρη στους φίλους των αδέσποτων της Ελλάδας, έγινε το θαύμα: Μια υπέροχη οικογένεια στη Σκωτία αποφάσισε να υοθετησει τον Μπλου και τη Λολα μαζί!
Το Μάρτιο του ’18 τα δυο αδέλφια ξεκίνησαν για το μακρύ τους ταξίδι. Δυο μήνες αργότερα τους επισκέφτηκα στο καινουργιο τους σπιτι.Χαρη στην προσπάθεια και την εμπειρία της οικογένειας τους, τα δυο σκυλιά φαινοντουσαν να έχουν απόλυτα προσαρμοστεί στη νέα τους ζώα. Με γνώρισαν αμέσως και ο Μπλου έβαλε κατι τσιρίδες από χαρά που σείστηκε το σπιτι! Όμως ήταν φανερό ότι εκεί ήταν το σπιτι τους τώρα και ότι ήταν τόσο, μα τόσο φχαριστημενα!
